Η ιστορία της Ζωής: μια ιστορία με απόρριψη αλλά & ελπίδα

Δεν «έριξε» το μωρό της & βρέθηκε χωρίς σύντροφο, σπίτι & χρήματα

Η Ζωή* δεν είναι εξαίρεση. Είναι μία από τις πολλές γυναίκες που βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους να τους κλείνουν την «πόρτα», μόνο και μόνο επειδή διαλέγουν να κρατήσουν το μωρό που έχουν στην κοιλιά τους.

Με καταγωγή από το Μαρόκο, η Ζωή διατηρούσε μια σχέση με έναν άντρα από τη Συρία. Έμεναν στην Αθήνα και η σχέση τους κυλούσε ομαλά μέχρι που έμεινε έγκυος. Η χαρά της ήταν μεγάλη, καθώς τώρα που πλησίαζε τα 36, πίστευε ότι ήταν η ιδανική στιγμή για να γίνει μητέρα. Εξάλλου, σκεφτόταν ότι στην ηλικία που ήταν, μπορεί να ήταν η πρώτη και η τελευταία της ευκαιρία για να αποκτήσει ένα παιδί.

Δυστυχώς, όμως, η χαρά της κόπηκε πρόωρα, όταν ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη στον σύντροφό της, ο οποίος έγινε έξω φρενών, ζητώντας της να κάνει έκτρωση. «Με πίεζε πολύ και μου πέρασε κάποιες φορές από το μυαλό να διακόψω την κύηση, όμως, βαθιά μέσα μου ήξερα από την πρώτη στιγμή, ότι αυτό το μωρό ήθελα να το κρατήσω μια μέρα στην αγκαλιά μου» λέει η Ζωή. Όταν ο σύντροφός της δεν μπόρεσε να την μεταπείσει, τότε στο παιχνίδι μπήκε μέσα η οικογένειά του, απειλώντας την ότι θα πούνε στους δικούς της ανθρώπους τα νέα. Στο Μαρόκο είναι μεγάλη ντροπή να μεγαλώνει μια γυναίκα ένα παιδί μόνη της, επειδή ο πατέρας του παιδιού την έχει παρατήσει. Και αυτό ακριβώς αποφάσισε να κάνει ο σύντροφός της…. την παράτησε.

Έχοντας μείνει χωρίς σύντροφο, χωρίς σπίτι και χωρίς χρήματα, η Ζωή βρήκε ξανά ελπίδα στην «αγκαλιά» του Hope Center. Μία από τις εργαζόμενες του Κέντρου αποφάσισε να σταθεί δίπλα της από εκείνη την κρίσιμη στιγμή μέχρι και σήμερα, συνοδεύοντάς την στους γιατρούς, στα νοσοκομεία και στις ιατρικές εξετάσεις. Τη βοήθησε με τη γλώσσα, στο να ξεπεραστούν ορισμένα γραφειοκρατικά ζητήματα που έρχονταν στο δρόμο τους, ενώ το Hope Center ανέλαβε να καλύψει οικονομικά μερικές από τις εξετάσεις. «Κατά τη διάρκεια των επισκέψεων, η Ζωή μού ανοίχτηκε και μου μίλησε για την κατάσταση που βιώνει. Πλέον έχουμε χτίσει μια πολύ όμορφη σχέση και είναι ευγνώμων που έχει δίπλα της ένα στήριγμα» λέει το μέλος της ομάδας. Μαζί βρέθηκαν και στη δύσκολη στιγμή που έπρεπε να ανακοινώσουν στον σπιτονοικοκύρη ότι φεύγει για να πάει σε άλλο σπίτι -μια ανακοίνωση που φοβόταν να κάνει μόνη της η Ζωή, καθώς κουβαλάει πάνω της το στίγμα του «ξένου» στην Ελλάδα και δεν γνώριζε τι αντιμετώπιση θα είχε. Η ατμόσφαιρα στη μετακόμιση ήταν φορτισμένη συναισθηματικά και έτσι η παρουσία της εργαζόμενης του Hope Center απάλυνε ελαφρώς τη ρημαγμένη καρδιά της Ζωής.

Η βοήθεια συνεχίστηκε και στο νέο σπίτι με σακούλες με τρόφιμα για τη λεχώνα. Το πρόσωπο της Ζωής, όμως, έλαμψε όταν στο σπίτι ήρθαν τα μωρουδιακά. Δεν πίστευε στα μάτια της! Καρότσι, κούνια, ριλάξ, μωρομάντηλα, πάνες και ρουχαλάκια. «Απλώσαμε τα παιδικά ρουχαλάκια πάνω στο κρεβάτι της και άρχισε να τα παίρνει ένα-ένα, να τα κοιτάει και να μιλά χαρούμενη στα αραβικά. Ο ενθουσιασμός της δεν μπορούσε να κρυφτεί! Έλαμπε όλο της πρόσωπο και ήταν εμφανώς συγκινημένη» περιγράφει η εργαζόμενη, ενθυμούμενη την ιδιαίτερη εκείνη στιγμή.

Έχοντας μπει στο μήνα της, η Ζωή έπρεπε να πάρει μια ακόμα απόφαση: να επιλέξει ένα άτομο που θα είναι μαζί της στη γέννα και να τη συνοδεύσει τις μέρες που θα μείνει στο μαιευτήριο. «Θέλω εσένα να είσαι μαζί στη γέννα μου!» είπε στην κοπέλα του Hope Center, η οποία συγκινήθηκε, καθώς η επιλογή της Ζωής τής επιβεβαίωσε τον μεγάλο ρόλο που έπαιξε η υποστήριξη του Κέντρου στη δοκιμασία της. Μπορεί η απόφαση που πήρε να είναι δύσκολη, αλλά η χαρά από τον ερχομό του μωρού της αδιαμφισβήτητα θα την ανταμείψει. Το Hope Center θα συνεχίσει να είναι δίπλα στη Ζωή προσφέροντας αγάπη που δεν μένει μόνο στα λόγια αλλά μετουσιώνεται σε πράξεις…

* Το όνομα έχει αλλαχθεί για λόγους προστασίας